Czym są Wielkie Pytania?
Czy warto je zadawać?
Co czyni je istotnymi?
Załóżmy, że obok ciebie, na stoliku (czy rozmiar ma znaczenie?…) ląduje statek kosmiczny. Na jego pokładzie znajduje się Księga Wszechwiedzy. Dostajesz okazję, żeby zadać tylko jedno, jedyne pytanie. Jak będzie ono brzmiało?
Na pierwszy rzut oka może się to wydawać niepoważne, lecz rzecz jest warta zachodu. Zastanów się nad tym przez chwilę.
Możesz otrzymać odpowiedź na dowolne pytanie. Jakie pytanie zatem zadasz? Zapisz je teraz w swoim notesie.
Załóżmy też, że Księga uważa, iż jest w obecnych czasach zbyt rzadko używana, więc dostajesz jeszcze jedno pytanie w nagrodę. Pomyśl o czymś, czego jesteś najzwyczajniej w świecie ciekaw/a. Może to być pytanie o to, czy Elvis wciąż żyje, lub gdzie są twoje kluczyki do samochodu — coś, co po prostu masz ochotę wiedzieć. To również zapisz.
Księga czuje się już trochę wyczerpana. Stała się ona Księgą Wszechwiedzy dopiero dzięki zadawanym przez wszystkich pytaniom oraz udzielanym na nie odpowiedziom. Więc teraz pytanie do ciebie (na które odpowiedź zostanie również zapisana w Księdze): Jaka jest Jedna Rzecz, co do której masz absolutną pewność?
Wielkie Pytania — otwieracz puszki świadomości
Poza garstką ludzi pokroju Freda Alana Wolfa (którego cytujemy na pierwszej stronie tego rozdziału), kto i kiedy ma w ogóle odwagę takie pytania zadawać? Jednak zdecydowana większość znaczących dla świata odkryć, tak bardzo cenionych przez nasze społeczeństwo, pochodzi właśnie z zadawania pytań. Wszystkie te rzeczy, których uczymy się w szkole, miały swoje źródło w pytaniach. To właśnie one są początkiem, pierwszą przyczyną, w każdej dziedzinie naszej wiedzy. Indyjski mędrzec Ramana Maharishi powiedział swoim uczniom, że całą drogę do oświecenia można streścić w jednym pytaniu: „Kim jestem?”. Zaś fizyk, Niels Bohr, pytał:
„W jaki sposób elektron może się przemieścić z punktu A do punktu B, nie przemierzając drogi pomiędzy nimi?”
Tego typu pytania otwierają nas na to, czego wcześniej nie wiedzieliśmy. Wytyczają jedyną drogę pozwalającą nam dotrzeć poza granice poznanego.
Dlaczego mamy zadawać Wielkie Pytania? Gdyż są one zaproszeniem do przygody, do podróży, do wyprawy w nieznane. Wyruszenie po nową przygodę przyprawia nas o dreszcz emocji, a poczucie wolności i swoboda badania nowych obszarów jest prawdziwą rozkoszą. Dlaczego w takim razie nie zadajemy tych pytań? Ponieważ stawianie pytań otwiera drzwi, za którymi jest chaos, nieznane, nieprzewidywalne. W chwili, gdy zadajesz pytanie, na które naprawdę nie znasz odpowiedzi, otwierasz się na cały ocean możliwości. Czy jesteś gotowa na przyjęcie odpowiedzi, która może ci się nie spodobać, lub z którą możesz się nie zgodzić? A jeśli ta odpowiedź wprawi cię w zakłopotanie lub zaprowadzi poza strefę bezpieczeństwa, którą dla siebie zbudowałeś? A jeśli ta odpowiedź nie jest tym, co chciałbyś usłyszeć?!
Zadanie takiego pytania nie wymaga siły fizycznej, lecz odwagi. Spróbujmy się teraz zastanowić, co sprawia, że jakieś pytanie możemy uznać za Wielkie? Wielkie Pytanie nie musi pochodzić z księgi filozoficznej, ani też dotyczyć Życiowych Dylematów. Wielkim Pytaniem dla ciebie mogłoby być: „Co by się stało, gdybym zdecydowała się wrócić na studia i zdobyć wykształcenie w zupełnie innej dziedzinie?” lub „Czy mam posłuchać tego głosu, który wciąż mi powtarza, że powinienem jechać do Kalifornii lub do Chin?” lub „Czy można się dowiedzieć, co się znajduje wewnątrz neutrino?” Zadanie któregokolwiek z tych pytań — oraz tysiąca innych — mogłoby zmienić kierunek twojego życia. Tym właśnie jest Wielkie Pytanie:
Czymś, co może zmienić kierunek twojego życia.
Więc raz jeszcze: dlaczego ich nie zadajemy? Bo większość ludzi woli raczej pozostać w bezpiecznym schronieniu, jakie daje im Znane, niż wyruszyć na poszukiwanie kłopotów. Nawet, jeśli zderzą się przypadkiem z takim pytaniem, bardziej niż prawdopodobne jest to, że po prostu uciekną, schowają głowę w piasek lub szybko zajmą się czymś innym.
Wielkie Pytania w życiu większości z nas pojawiają się dopiero wtedy, gdy dotyka nas poważny kryzys: choroba zagrażająca życiu, śmierć kogoś bliskiego, porażka w interesach lub w małżeństwie, powtarzający się czy wręcz nałogowy wzorzec zachowania, którego w żaden sposób nie możemy się pozbyć, albo samotność, która wydaje się już być nie do zniesienia, choćby nawet przez jeszcze jeden dzień. W chwilach takich jak te, Wielkie Pytania wypływają z głębi naszej duszy niczym gorąca lawa. Pytania te nie są żadną intelektualną łamigłówką, lecz krzykiem duszy: „Dlaczego ja?”, „Dlaczego on?”, „Co takiego zrobiłem/am źle?”, „Czy po czymś takim warto żyć?”, „Jak Bóg mógł do tego dopuścić?”
Jeśli potrafilibyśmy wykrzesać z siebie taką samą pasję teraz, kiedy nie stoimy w obliczu żadnego bezpośredniego kryzysu, i zadali sobie jakieś Wielkie Pytanie, dotyczące naszego
życia — kto wie, co mogłoby się zdarzyć?… Jak powiedział dr Wolf, zadawanie Wielkich Pytań może otworzyć przed nami nowe drogi do zaistnienia w świecie. Może być katalizatorem transformacji. Wzrostu. Wyrastania ze starego. Ruchu naprzód.
Jest to fragment książki What the BLEEP do we know?! Co my tak naprawdę wiemy?!
Do kupienia w sklepie internetowym Manawy.
Brak komentarzy