Chciałbym Państwa zainteresować problemem hałasu. Obecnie hałas jest wszechobecny, a my także go generujemy. W przypadku dzieci przedwcześnie urodzonych bardzo ważny jest prawidłowy rozwój mózgu, a hałas ma na to negatywny wpływ.
Hałas – co to takiego? Hałas jest to dźwięk o nadmiernym natężeniu w danym miejscu oraz w danym czasie. Przykładowo głośność przeciętnej rozmowy wynosi 60dB, a wszystko powyżej 75dB może wpływać niekorzystnie na ludzkie zdrowie powodując wzrost ciśnienia, adrenaliny, zaburzeń żołądka, a nawet zmęczenie i nerwowość. Podobna sytuacja jest z naszymi maluchami po urodzeniu w szpitalu, a następnie w przedszkolach, szkołach, a później w miejscach pracy.
Dziecko w łonie matki odczuwa natężenie hałasu w granicach 40 dB, czyli są to ciche dźwięki. Naszym zadaniem jest, aby noworodki nie musiały być narażane na zbyt intensywne bodźce hałasu, przykładowo: trzaskanie drzwiami, głośne dzwonki telefonów komórkowych, głośne rozmowy. To najczęstsze zagrożenia w przypadku noworodków.
Ale nie każdy dźwięk to hałas. Są też dobre dźwięki, do których niemowlęta są wręcz przyzwyczajone. Można je nazwać „dobrym hałasem”. Dlatego warto czytać i śpiewać dzieciom, mówić do nich. Można też nagrywać i puszczać dźwięki z własnych domów. Pamiętajcie, że noworodek słuchał was przez kilka miesięcy i on tego potrzebuj, gdyż są to te dobre bodźce, do których jest przyzwyczajony, a które wpływają na jego neurorozwój. Noworodki potrzebują, a wręcz muszą być pozytywnie stymulowane.
Gdzie w szpitalu możemy się spotkać z hałasem – praktycznie wszędzie. Wyżej wymieniłem typowe zagrożenia. Dla przypomnienia są to dźwięki generowane przez nas, zazwyczaj przez nieuwagę: trzaskanie drzwiami lub oknami, głośne przestawianie przedmiotów, głośne rozmowy lub dzwonki w telefonach.
Czy możemy temu zapobiec – zdecydowanie TAK. Należy po prostu pamiętać o tym i kontrolować siebie jak również innych, zwracać grzecznie uwagę, tłumaczyć, przestrzegać i ostrzegać.
Warto pamiętać, że ochrona przed hałasem to nie tylko szpital w pierwszych dniach po urodzeniu, ale też przedszkole a potem szkoła. Czy warto bagatelizować problem, aby za kilkadziesiąt lat nasze dzieci, wtedy już może osoby dorosłe, musiały być częstymi gości w gabinetach laryngologicznych lub też używać aparatów słuchowych?
Brak komentarzy