Ksiądz Kluk (1739-1796), najznakomitszy polski botanik swoich czasów, tak pisał o berberysie: Liści młodych w Hollandyi zażywają na sałatę, albo one ze sztuką mięsa gotuią. Sok z jagód wyciśniony, wyśmienicie w kuchni zastąpić może mieysce soku cytrynowego.
Nazwa berberysu wywodzi się z języka arabskiego, gdyż to właśnie z nimi berberys przywędrował do Europy i od nich pochodzą sposoby użytkowania zbieranych z niego owoców. Występuje praktycznie w całej Europie, aczkolwiek w środkowej i wschodniej części kontynentu w stanie dzikim można go spotkać sporadycznie. Prawdopodobnie jest to efekt tego, że wszędzie tam gdzie znajdują się rejony rolnicze, berberys został wytępiony jako pośredni żywiciel rdzy zbożowej – żeby zapobiec zarazie, rolnicy palili i karczowali krzewy berberysu. Berberys rozsiewa się w stanie dzikim dzięki jarząbkom i jemiołuszkom, które zjadają owoce berberysu, ale nie trawią nasion zawartych w nich owoców. W Polsce jest sadzony w ogrodach jako roślina ozdobna.
Berberys jest kolczastym krzewem, który dorasta do 3 metrów wysokości. Należy do rodzina berberysowatych. Ciernie berberysu mają długość około 2 centymetrów. Listki są delikatnie kolczasto ząbkowane, odwrotnie jajowate. Rosną w pęczkach i przeważnie nie są dłuższe niż 3 do 6 centymetrów. Kwiaty są jasnożółte, zebrane w grona wielkości mniej więcej 5 centymetrów. Owoce są jasnoczerwone, podłużne, lekko cylindryczne. Kwitną w maju i czerwcu. Berberys najbardziej lubi takie tereny, jak słoneczne wzgórza i zarośla, świetliste lasy sosnowe i liściaste, śródpola, żywopłoty i kamieniste zbocza. Najchętniej rośnie na wapiennej gliniastej glebie.
SZCZYPTA PRAKTYKI
Roślina typu Yang.
Smak: kwaśno-gorzki.
Charakter: ciepły (wen)
Żywioł chiński: Drzewo/Ogień.
Chińska nazwa: funikhua.
Angielska nazwa: barberry.
USL: Cortex Berberidis.
Surowiec leczniczy to owoce i liście, czasem też kora i korzeń.
Substancje zawarte w berberysie to:
Liście:
alkaloidy ( m.in. berberyna, jatroryzyna, palmatyna, berbamina, magnofloryna),
Owoce:
kwasy organiczne w znacznych ilościach ( m.in. kwas jabłkowy),
wit. C,
pektyny,
cukry (głównie glukoza i fruktoza),
sole mineralne,
Kora i korzenie:
alkaloidy ( w tym antybiotyczna i antynowotworowa berberyna),
garbniki,
kwasy organiczne.
Przeciwwskazania
Nie stwierdzono.
Berberys stosuje się jako środek:
Drzewo:
pobudzający,
żółciotwórczy,
przy stanach zapalnych wątroby (liście),
chorobach wątroby i woreczka żółciowego (kora),
przy niedrożności, kamicy woreczka i dróg żółciowych (liście),
ułatwiający przepływ żółci przez drogi żółciowe,
przeciwbiegunkowy (korzeń),
przy cholerze,
Ogień/Żar:
przy przeziębieniach (owoc),
uszczelniający naczynia krwionośne (owoc),
antynowotworowa (kora i korzeń),
Ziemia:
ogólnie wzmacniający,
wzmagający apetyt,
Metal:
rozkurczowy (owoc, liście),
antybakteryjny (owoc),
przeciwgorączkowy (liście),
przeczyszczający (owoc),
przeciw zaparciom (kora),
przy chorobach płuc,
przy pełzakowicy,
Woda:
wzmagający czynności gruczołów hormonalnych (owoc),
przy krwawieniach macicznych (liście),
moczopędny (owoc i liście),
przy reumatyźmie (owoc),
wzmacnia zęby i dziąsła (korzeń),
Trzy Łatwe Przepisy
1. Napar przy zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza przy niedomodze trzustki,nietolerancji tłuszczów i wzdęciach:
1. kora berberysu 1,
2. liście mięty 1,
3. liście melisy 1,
4. ziele dziurawca 1,
5. kwiat kocanki 1.
1 łyżkę suszu zalać 1 szklanką wrzątku. Odstawić do naciągnięcia aż wystygnie. Pić po szklance – rano na czczo i wieczorem, na pusty żołądek.
2. Napar nr 2, stosowany w przypadkach jw.:
1. kora berberysu 1,
2. ziele szanty 1,
3. ziele tysiącznika 1,
4. ziele bylicy pospolitej 1,
5. korzeń mniszka 1,
1 łyżkę suszu zalać szklanką wrzątku i odstawić od przykryciem, aż wystygnie. Pić 2 do 3 razy dziennie 15-20 minut przed posiłkiem.
3. Napar stosowany przy spadku odporności, po antybiotykach i przy awitaminozie:
1. kora berberysu 1,
2. kwiat jeżówki,
3. owoc czarnuszki 1,
4. ziele krwawnika 1,
5. kwiat mniszka 1,
6. morszczyn 1,
7. owoc róży 1,
8. kłącze perzu 1.
1 łyżkę suszu zalać szklanką wrzątku i odstawić od przykryciem, aż wystygnie. Pić 2 do 3 razy dziennie 15-20 minut przed posiłkiem.
Józefina Jagodzińska jest terapeutką holistyczną – zajmuje się zarówno psychoterapią, jak i medycyną naturalną, stosując ziołolecznictwo, terapię żywieniową i TCM (Tradycyjną Medycyną Chińską).
Brak komentarzy